Trening mentalny – radzi psycholog Dorota Hudziec

Galeria

Jeśli widzisz, że Twoje dziecko zachowuje się inaczej niż kiedyś, nie daj sobie wmówić, że to hormony mu buzują bo wchodzi w „trudny” wiek. Nie bądź ignorantem i nie lekceważ, z pozoru, błahych spraw. Zwracaj uwagę na teoretycznie nieistotne szczegóły. 

Nie myśl sobie, że dziecko mniej widzi, mniej słyszy i mniej rozumie bo jest „tylko” dzieckiem. Zapewniam Cię, ono widzi więcej niż myślisz, słyszy więcej niż sądzisz i myśli dużo więcej niż Ci się wydaje. W codziennym pędzie mamy niewiele czasu (albo wcale go nie mamy), żeby się zatrzymać na chwilę i pomyśleć. Spojrzeć na dziecko jak na człowieka ze swoimi uczuciami, przeżyciami i często niezaspokojonymi potrzebami. A to takie ważne…Spróbuj, a gdy to zrobisz, będziesz zaskoczony efektem. Tak jak ja jestem zaskoczona dzisiaj. Bo zatrzymałam się i zobaczyłam w moim dziecku młodego człowieka, który coś przeżywa głęboko w sobie, ale nie potrafi tego nazwać, nie do końca wie jak sobie z tym poradzić.
Kto, jak nie my, ma naszym dzieciom pomóc nazwać, zrozumieć i doradzić?
Jeśli u Was, tak jak u nas, rozmowy o emocjach, przeżyciach i oczekiwaniach przychodzą z trudem, polecam proste ćwiczenie, które dołączam do tego artykułu.

Poproście swoje dziecko, żeby dokończyło zdania. Możecie również wymyślić swoje początki zdań, możecie też wziąć drugą kartkę i zrobić to ćwiczenie sami dla siebie lub podzielić się nim z dzieckiem. Potraktujcie swoje dziecko w tej rozmowie jak partnera, równego sobie, wczujcie się w jego sytuację, uczucia, myśli. Pomóżcie zrozumieć, nazwać, doradźcie, ale nie dawajcie gotowych rozwiązań.
Wielce prawdopodobne, że będziecie zdziwieni, tym co przeczytacie, być może pojawi się wzruszenie. Tak jak ja byłam zdziwiona dziś, tak jak ja się dziś wzruszyłam. I wspólnie z moim małym synkiem, który już nie jest wcale taki mały, pokonaliśmy kolejną przeszkodę. Powodzenia! :)Jeśli natomiast pojawią się rzeczy niepokojące, których nie potraficie rozwiązać – jestem do Waszej dyspozycji.